Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2021

Η ετυμολογία του ονόματος «Κράβαρα»

Εικόνα
  Ως γνωστόν η ορεινή Ναυπακτία ονομαζόταν παλαιότερα και Κράβαρα . Από πού προέρχεται, όμως, αυτή ή λέξη; Προς το παρόν οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Αντιθέτως έχουν προταθεί πολλές θεωρίες. Ας δούμε μερικές: Το όνομα «Κράβαρα» αναφέρεται ήδη από το 1454-55 σε οθωμανικά κατάστιχα, συνεπώς απορρίπτεται εξαρχής η διαδεδομένη παρετυμολογία ότι προέρχεται από την φράση «κάρα βαρείτε» (βαράτε στο κεφάλι) που υποτίθεται ότι φώναζαν οι Έλληνες αγωνιστές εναντίον των Τούρκων σε κάποια προεπαναστατική μάχη των αρχών του 19ου αιώνα. Μια άλλη δημοφιλής θεωρία θέλει η λέξη «Κράβαρα» να είναι σλαβικής προέλευσης και σημαίνει τόπο κατάλληλο για βοσκή αγελάδων ή τον βοσκό (πβ. τσέχικα kráva = αγελάδα < πρωτοσλαβικό * korva ). Η ετυμολογία αυτή αμφισβητήθηκε από κάποιους, οι οποίοι αντέτειναν ότι τα ορεινά και δύσβατα εκείνα μέρη δεν είναι κατάλληλα για βοσκή μεγάλων κοπαδιών βοδιών ή αγελάδων, ώστε να δικαιολογηθεί η ονοματοδοσία ολόκληρης της περιοχής. Να σημει

Η εικόνα της Παναγίας Ναυπακτιωτίσσης και το χειρόγραφο του Παλέρμο

Εικόνα
  Στο Παλέρμο της Σικελίας φυλάσσεται δίφυλλη ελληνική περγαμηνή του 12 ου αιώνος, περιέχουσα αντίγραφο του καταστατικού της Αδελφότητας της Παναγίας Ναυπακτιωτίσσης στην Θήβα. Στην κορυφή φέρει μικρογραφία της Παναγίας η οποία εικονίζεται όρθια, επί μαρμαροθετημένου δαπέδου, σε στάση δέησης.   Θεωρείται ότι η εικόνα είναι πιστό αντίγραφο της εφέστιας εικόνας της Παναγίας που θα βρισκόταν στον μητροπολιτικό ναό της Ναυπάκτου. Η γραφή σε ορισμένα σημεία της περγαμηνής παρουσιάζει δυσκολία στην ανάγνωση λόγω φθοράς, αλλά σε γενικές γραμμές σώζεται σε καλή κατάσταση. Στην Σικελία κατέληξε μάλλον μετά τις επιδρομές των Νορμανδών το 1147 στα βυζαντινά εδάφη. Δεν είναι σαφές πώς ιδρύθηκε μια αδελφότητα αφιερωμένη στην Παναγία Ναυπακτιώτισσα στην Θήβα. Μια θεωρία είναι ότι μέλη της ήταν Ναυπάκτιοι που διέφυγαν από την Ναύπακτο μετά από εξέγερση εναντίον του τυραννικού διοικητή της πόλης Γεωργίου ή Μωρογιώργου, όπως τον αποκαλούσαν, το 1026. Άλλη άποψη λέει ότι η απόφαση να λάβει η αδελφότη